429. திபெத் - சீன அராஜகமும், இந்திய கோழைத்தனமும்

உலகத்தின் கூரை என்று அழைக்கப்படும் திபெத்தில் சீனக் கம்யூனிஸ்டுகள், அமைதியைப் போற்றும் புத்த பிட்சுக்கள் மற்றும் திபெத்திய மக்களுக்கு எதிராக கட்டவிழ்த்து விட்டிருக்கும் அநியாய வன்முறை குறித்து பல செய்திகள் வந்துள்ளன. சீனாவின் இந்த அராஜக, ஜனநாயக விரோதப் போக்கை கண்டித்து உலகெங்கும் உள்ள திபெத்திய அமைப்புகள் போராட்டம் நடத்திக் கொண்டிருக்கின்றன. ஐரோப்பியன் யூனியனில் உள்ள அரசியல் தலைவர்கள் சீனாவின் போக்கை கண்டித்துள்ளனர். அக்டோபர் 1950-இல் சீனா திபெத்தை ஆக்ரமித்தபோது, அமெரிக்காவுக்கு திபெத் மீது ஆர்வமில்லை, ஆனால் இப்போதோ, சீனா ஒரு பொருளாதார வல்லரசாக இருப்பதோடு, அமெரிக்காவின் economic interests-ம் சேர்ந்து விடுவதால், தலாய் லாமாவுடன் பேச்சு வார்த்தை நடத்துமாறு அமெரிக்கா சீனாவை மென்மையாகவே கேட்டுக் கொண்டுள்ளது !!!

(அடிமைத்தளையின் வலியை நன்கு அனுபவித்து, போராடி சுதந்திரம் பெற்ற) ஜனநாயக இந்தியாவோ, சீனக் கம்யூனிஸ்ட்களுக்கு பயந்து கொண்டு (நமக்கு எதிராக சீனர்களால் ஒரு எழவும் செய்ய முடியாது என்றபோதிலும்!) கவைக்குதவாத பேச்சு பேசிக் கொண்டு, சீனர்களுக்கு ஜால்ரா அடித்துக் கொண்டிருக்கிறது, மகா கேவலம் ! இந்தியாவில் உள்ள சீனத் தூதரகம் முன்பு திபெத்தியர்கள் ஆர்ப்பாட்டம் செய்ததை முன்வைத்து, சீன அரசு சீனாவில் உள்ள நமது இந்திய வெளியுறவுத் தூதருக்கு நடுஇரவில் சம்மன் அனுப்பி, அவரை வரவழைத்து தனது கண்டனத்தை பதிவு செய்தது.

நடு இரவில் சீனர்கள் அழைத்தால், நமது தூதர் பதறி அடித்துக் கொண்டு ஓட வேண்டுமா என்ன ? 'காலையில் சந்திக்கிறேன்' என்று கூட கூற முடியாமல் அப்படி என்ன ஒரு பேடித்தனம், வெட்கங்கெட்டத்தனம் ? இது போல சுயமரியாதை இல்லாமல் இயங்கும் நாமெல்லாம் 'இந்திய இறையாண்மை' பற்றிப் பேசினால், அதை விட வெட்கக்கேடு வேறு ஏதாவது உண்டா ??? இந்தியா இவ்வளவு வாலாட்டியும், திபெத்தில் அமைதி நிலவுகிறது என்று (டிராமா போட்டு) காட்டுவதற்காக சீன அரசு அழைத்த பிறநாட்டுப் பிரதிநிதிகள் குழுவில் இந்தியாவுக்கு இடம் வழங்கப்படவில்லை, இதை விடக் கேவலம் வேறு ஏதாவது உண்டா ?

சீன அரசாங்கத்துக்கு ஒரு பெரிய பயம் உண்டு. 1989-இல், திபெத்தில் தொடங்கிய போராட்டம், சீன மாணவர்களுக்கு உத்வேகத்தை தந்து, அவர்கள் கம்யூனிஸ்ட் அரசின் அடக்குமுறைக்கு எதிராக டியனமேன் ஸ்கொயரில் தொடர்ந்து 6-7 வாரங்கள் ஆர்ப்பாட்டம் செய்தனர். இறுதியில் சீன அரசு, ராணுவத்தின் துணையோடு, டாங்குகளை தனது மக்கள் மேலேயே ஏவி, பலரை கொடூரமாக பலி கொண்டு, அதே நேரத்தில், அந்த அரசு வன்முறை (State sponsored violence) பற்றிய செய்திகள் வெளி உலகுக்கு பெரிய அளவில் தெரியாத வண்ணம், ஜனநாயகப் போராட்டத்தை இரும்புக்கரம் கொண்டு அடக்கியது ! டியனமேன் ஸ்கொயரில் ஏற்பட்ட ரத்தக் கறையைக் கழுவ, பல நாட்கள் ஆனது !!!

கீழே உள்ள படம், உலகப் பிரசித்தி பெற்றது. ஒரு தனி மனிதன், 1989-இல் டியனமேன் ஸ்கொயருக்கு விரையும் ராணுவ டாங்குகளை வழி மறிக்கும் காட்சி !

Courtesy: "Jeff Widener (The Associated Press)."

1989-இல் நடந்தது போல, லாசாவில் ஆரம்பித்த போராட்டம், சீனாவின் வேறு இடங்களுக்கு பரவி விடுமோ (அத்தகைய சூழல் இல்லாவிட்டாலும்!) என்ற பேரச்சமே, அமைதியான போராட்டத்தின் மீது சீனாவில் ஆட்சி செய்யும் கம்யூனிஸ்ட்கள் தற்போது கட்டவிழ்த்து விட்ட அராஜக வன்முறைக்குக் காரணம். 1989-இல் ஒரே நாளில் 387 திபெத்தியர்கள் லாசாவில் படுகொலை செய்யப்பட்டபோது, திபெத்தை நிர்வகித்த ஹ¤ ஜின்டோ தான் தற்போதைய சீனக் குடியரசுத் தலைவர் ! கம்யூனிஸம் கொலைகாரர்களை கௌரவித்து அழகு பார்க்கிற லட்சணத்தைப் பாருங்கள் !

தலாய் லாமா தான் வன்முறைக்குக் காரணம் என்று சீன அரசு அப்பட்டமாக புளுகுவதை நம்ப யாரும் தயாராக இல்லை. ஏனெனில், திபெத் சார்ந்த பௌத்த அதிகார மையம் அகிம்சையில் மிகுந்த நம்பிக்கை கொண்ட ஒன்று. அது, சிங்கள அரசு சார்ந்த பௌத்த அதிகார மையம் (ஈழத்தமிழர்கள் மேல் வன்முறையைத் தூண்டுவது) போல ஒருபோதும் செயல்பட விரும்புவதில்லை.

ஜனநாயகத்திலும், மக்களின் அடிப்படை உரிமைகளிலும் நம்பிக்கை கொண்ட நாடுகள் சீனாவில் நடக்கவிருக்கும் ஒலிம்பிக்ஸை புறக்கணிக்க வேண்டும். இதில் ஒரு முரண் உள்ளது ! 1984-இல் மாஸ்கோ ஒலிம்பிக்ஸை புறக்கணித்த அமெரிக்காவுக்கு அப்போது அவ்வாறு நடந்து கொள்ளவும், காரணம் கூறவும், ஓரளவு தகுதி இருந்தது. இராக்கையும், ஆப்கானிஸ்தானையும் சூறையாடி, ரத்தக்கறை படிந்துள்ள கரங்களுடன் இருக்கும் இன்றைய அமெரிக்காவுக்கு அந்தத் தகுதி நிச்சயம் இல்லை !!

இன்றைக்கு சீன அரசு, திபெத்திய கலகக்காரர்களுக்கு எதிராக ஒரு "மக்கள் போரை" (People's War) தொடுக்க வேண்டும் என்று கூறி வருவது, டிராஜடியிலும் ஒரு காமெடி எனலாம் ! கம்யூனிஸ்ட்கள் ஆட்சிக்கு வந்த 1949-இல் இருந்து, "மக்கள் போர் என்றால் என்ன?" என்பது விடை தெரியாத கேள்வியாகவே இருந்து வருகிறது. ஒரு நூறு/ஆயிரம்/லட்சம்/கோடி நபர்கள் (அல்லது மக்கட்தொகையில் ஒரு 0.5%) சுகபோகங்களுடன், மீதி 99.5% மக்களை அடக்கி ஆளுவது தான் "மக்கள் போர்" போலிருக்கிறது !! மாசேதுங் தொடங்கிய "மக்கள் போர்" மற்றும் "பண்பாட்டுப் புரட்சி"களின் (cultural revolution) விளைவாக, பிணியாலும், பஞ்சத்தாலும், கொடூரமாக கொல்லப்பட்டும், 3 கோடி சீன மக்கள் மாண்டனர் !

சீனாவை எந்தக் காலத்திலும் இந்தியா நம்ப முடியாது / கூடாது என்பது தான் யதார்த்தம். ஜார்ஜ் பெர்னாண்டஸ் தவிர்த்து, எந்த ஒர் அரசியல்வியாதியும் (பெரிய அளவில்) சீனாவுக்கு கண்டனம் தெரிவிக்காதது ஏன் என்று புரியவில்லை. அமெரிக்காவுக்கும், இஸ்ரேலுக்கும் (சமயம் கிடைக்கும்போதெல்லாம்) கண்டனம் தெரிவிக்க பாய்ந்தோடி வரும் வலையுலக அறிவுஜீவிகள் தற்போது அமைதி காப்பது ஏன் என்றும் புரியவில்லை !

திபெத்தில் நிலவும் (பின் தங்கிய) பொருளாதாரச் சூழலும், திபெத்திய கலாசாரத்தையும், அடையாளங்களையும் அழிப்பதற்கான சீன அரசின் செயல்பாடுகளும் தான் திபெத்தியர்களின் இந்த எழுச்சிப் போராட்டத்திற்குக் காரணம். மேலும், சீன அரசு என்ன தான் கட்டாயப்படுத்தினாலும், திபெத்திய மக்கள் தலாய் லாமாவை புறக்கணிக்க மாட்டார்கள். திபெத்தியத் துறவிகளும், பொதுமக்களும் தலாய் லாமாவை ஓர் உயர்ந்த ஸ்தானத்தில் வைத்துப் போற்றுவதை, சீன அரசால் பொறுத்துக் கொள்ள முடியவில்லை.

மேலும், தலாய் லாமா திபெத்தியச் சுதந்திரம் பற்றிப் பேசுவதில்லை. அவர் கேட்பது சீன அரசுக்கு உட்பட்ட திபெத்திய சுயாட்சியே ! சீனா திபெத்துக்கு Tibet Autonomous Region (TAR) என்று பெயரிட்டிருந்தாலும், திபெத்தியர்களுக்கு உரிமையோ, சீனர்களுக்கு நிகரான அந்தஸ்தோ வழங்கவில்லை என்பது கண்கூடு. திபெத்தை நிர்வகிக்க சீன அரசு அனுப்பும் கம்யூனிஸ்ட்கள் செய்யும் தொடர் ஊழலால், 50 ஆண்டுகள் கழிந்தும், திபெத்தில் பொருளாதார முன்னேற்றம் (சீனாவின் பிற மாகாணங்கள் போல) ஏற்படவில்லை. திபெத்திய மக்களின் கோபத்திற்கு இதுவும் ஒரு முக்கியக் காரணம்.

எ.அ.பாலா